Η μαγεία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου
Είτε ασπρόμαυρες είτε έγχρωμες οι ταινίες του ΄50 και του ΄60, ιδιαίτερα οι κωμωδίες, είναι στην καρδιά μας. Τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε. Από γενιά σε γενιά. Είναι κλασικές όπως όλα τα δημιουργήματα που αντέχουν στο χρόνο. Νοσταλγία για μια εποχή που χάθηκε; Ή μήπως αναζήτηση της ταυτότητας μιας κοινωνίας πολύ διαφορετικής από τη σημερινή αλλά ταυτόχρονα και πολύ κοντινής.
Πώς το λέει ο στίχος του Νίκου Παπάζογλου:«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…»
Η Ελλάδα του ΄50, του ΄60… η Ελλάδα του 2023. Ο κινηματογράφος, έτσι κι αλλιώς, είναι αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας αλλά και ιδεών, αξιών, συναισθημάτων, κυρίαρχων αντιλήψεων της εποχής του. Τι χάθηκε, τι άλλαξε; Ας δούμε τις ταινίες πιο προσεκτικά κι ας αναζητήσουμε τα στοιχεία που μας προκαλούν το ενδιαφέρον, μας συγκινούν, μας εκπλήσσουν, μας οδηγούν σε σκέψεις και συγκρίσεις με το παρόν και τις καταστάσεις που βιώνουμε. Ας αφουγκραστούμε τη «φωνή» τους. Είναι πάντα τόσο ζεστή και οικεία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου